Çocuklarımı asla göremiyorum. Kitap kulübünüze veya yönetim kurulu toplantınıza gidin ve muhtemelen çok sayıda annenin bu nakaratı tekrarladığını duyacaksınız. Ve elbette, bazılarımız için bu doğru. Ancak şunu düşünün: Genel olarak, bugün anneler çocuklarıyla her zamankinden daha fazla zaman geçiriyorlar. 1965'ten bu yana, 18 yaşından küçük çocukları olan kadınların işgücü oranları yüzde 45'ten yüzde 78'e yükseldi. Bununla birlikte, günümüzün hem çalışan hem de evde oturan anneleri, geçmişin Betty Drapers'larından daha fazla çocuk bakım saati kaydediyor: 2010'da haftada 14 saatten fazla, bu oran haftada 10 saatten biraz fazla. 1965. Evli babalar aynı dönemde çocuk bakım yüklerini dört kattan fazla artırmış olsalar da durum böyledir.

Ebeveynliğe artan odaklanma neden? Pennsylvania Üniversitesi'nde sosyoloji profesörü Annette Lareau, birçok annenin, çocuklarının fırsatların azaldığı bir toplumda rekabet edemeyeceklerinden endişe duyduğunu söylüyor. Bu günlerde annelerin, derili dizler için yiyecek, barınak ve bandaj sağlamanın geleneksel rolünü doldurmaktan daha fazlasını yapmaları gerektiğini söylüyor. Ayrıca çocuklarımızın becerilerini nasıl en üst düzeye çıkaracağımızı bulmamız bekleniyor.

Muhtemelen bu nedenle, anketimize katılan annelerin yüzde 84'ü, çocukların aktivitelerini planlamanın ana sorumluluğunun kendilerine ait olduğunu söyledi. (Ayrıca neden çocuklar kesintiye uğrayan boş zamanın en yaygın kaynaklarıdır.)

Ancak son zamanlarda yoğun zaman alan ebeveynlik konusunda geri adım atıldı. Bir çalışma, ebeveynlerinin evreninin merkezi olan çocukların büyüyüp daha nevrotik ergenler haline gelebileceğini öne sürdü. Yazar Lenore Skenazy tarafından başlatılan Free Range Kids hareketi, yapılandırılmamış ve daha az denetimli oyunu savunarak çekiş kazandı. Elisabeth Badinter, yazarın Çatışma (Mayıs ayında sona erecek, 16.50 $, amazon.com ), anneliğin tam zamanlı bir meslek olması gerekmediğini öne sürüyor. Badinter, bazı ebeveynler iyi bir annenin çocuğunun ihtiyaçlarını her şeyin önüne koyduğuna inanır ve bu sağlıklı değildir, diyor. Ayrıca bizi en iyi rol modeller yapmaz. Sonuçta, nihai hedefimiz çocuklarımızın kişisel tatmin bulmasını sağlamaksa, belki de örnek olarak liderlik etmeliyiz: Kendimizi yapılacaklar listemizin en üstüne koyarak.